زوال عقل با اجسام لویی (Lewy Body Dementia) که به نام زوال عقل لویی نیز شناخته می‌شود، دومین نوع شایع زوال عقل پیشرونده پس از بیماری آلزایمر است. در این بیماری رسوبات پروتیینی به نام “اجسام لویی” در سلول‌های عصبی در نواحی مغز که مسوول تفکر، حافظه و حرکت هستند، ایجاد می‌شود. زوال عقل لویی باعث کاهش تدریجی توانایی‌های ذهنی می‌شود.
افراد مبتلا به دمانس اجسام لویی ممکن است توهمات دیداری و از دست دادن هوشیاری داشته باشند. سایر اثرات شامل نشانه‌های بیماری پارکینسون مانند سفت شدن ماهیچه‌ها، حرکت آهسته، مشکل در راه رفتن و لرزش است.
با نیتروطب همراه باشید تا با مهم‌ترین نشانه‌های زوال عقل لویی آشنا شوید.
فهرست محتوای نوشته
مهم‌ترین نشانه‌های زوال عقل با اجسام لویی
مهم‌ترین نشانه‌های زوال عقل لویی شامل موارد زیر می‌باشد:
- توهمات دیداری: دیدن چیزهایی که وجود ندارند، یکی از اولین نشانهها می‌باشد. توهمات شنوایی، بویایی و لمسی نیز ممکن است.
- مشکلات حرکتی: نشانه‌های بیماری پارکینسون مانند کندی حرکت، سفت شدن عضله‌ها، لرزش یا راه رفتن درهم می‌تواند رخ دهد.
- تنظیم ضعیف عملکردهای بدن (سیستم عصبی خودمختار): فشار خون، نبض، تعریق و فرآیند گوارش توسط بخشی از سیستم عصبی تنظیم می‌شود که به‌طور معمول تحت تاثیر زوال عقل لویی قرار می‌گیرد و منجر به افت ناگهانی فشار خون در هنگام ایستادن (افت فشار خون ارتواستاتیک)، سرگیجه، زمین خوردن، از دست دادن کنترل مثانه (بی اختیاری ادرار) و مشکلات روده مانند یبوست شود.
- مشکلات شناختی: مشکلات شناختی مشابه بیماری آلزایمر مانند گیجی، کم توجهی و از دست دادن حافظه.
- مشکلات خواب: شاید باعث شود در هنگام خواب رویاهای خود را به صورت فیزیکی اجرا کنید. این شامل رفتارهایی مانند مشت زدن، لگد زدن، فریاد زدن و جیغ زدن در هنگام خواب می‌باشد.
- افسردگی
- بی تفاوتی
زوال عقل لویی چگونه ایجاد می‌شود؟
زوال عقل لویی با تجمع غیرطبیعی پروتیین‌ها در توده‌هایی به نام اجسام لویی مشخص می‌شود. این پروتیین با بیماری پارکینسون نیز مرتبط است. افرادی که اجسام لویی در مغزشان وجود دارد، گره‌های مرتبط با بیماری آلزایمر را نیز دارند.
به نظر می‌رسد چند عامل، خطر ابتلا به زوال عقل لویی را افزایش می‌دهند، از جمله:
- سن: افراد بالای ۶۰ سال در معرض خطر بیشتری هستند.
- جنسیت: زوال عقل لویی مردان را بیشتر از زنان مبتلا می‌کند.
- سابقه‌ی خانوادگی: کسانی که یکی از اعضای خانواده‌ی آنها مبتلا به زوال عقل با اجسام لویی یا بیماری پارکینسون است، بیشتر در معرض خطر هستند.
بیشتر بخوانید: زوال عقل یا دمانس؛ ۹ نشانه و انواع آن
شایع‌ترین عوارض زوال عقل لویی
زوال عقل لوی پیشرونده است. نشانهها به تدریج بدتر می‌شوند و در طولانی مدت باعث ایجاد موارد زیر می‌شوند:
- زوال عقل شدید
- رفتار خشونت آمیز
- افسردگی
- افزایش خطر سقوط و آسیب دیدگی
- مرگ
زوال عقل لویی چگونه تشخیص داده می‌شود؟
تشخیص زوال عقل با اجسام لویی نیازمند کاهش تدریجی توانایی در تفکر و همچنین حداقل دو مورد از موارد زیر است:
- عملکرد نوسانی هوشیاری و تفکر
- توهمات دیداری و شنیداری
- نشانه‌های پارکینسون
- اختلالات خواب در مرحله‌ی REM، که در آن افراد در طول خواب رویاهای خود را به تصویر می‌کشند.
- اختلال عملکرد سیستم خودمختار، که شامل بی ثباتی در فشار خون و ضربان قلب، تنظیم ضعیف دمای بدن، تعریق می‌باشد.
بیشتر بخوانید: دلیریوم؛ عامل بی قراری در سالمندان و بیماران بستری
هیچ آزمایشی نمی‌تواند زوال عقل لویی را تشخیص دهد. تشخیص بر اساس نشانه‌هایی است که بیماری ایجاد می‌کند. آزمایش‌ها شامل موارد زیر می‌باشد:
معاینه‌ی عصبی و فیزیکی
پزشک شما ممکن است علائم بیماری پارکینسون، سکته مغزی، تومورها یا سایر شرایط پزشکی را که می تواند بر مغز و عملکرد فیزیکی تأثیر بگذارد، بررسی کند.
بیشتر بخوانید: سکته مغزی (CVA)؛ ۵ نشانه و هر آنچه که باید بدانیم
ارزیابی توانایی‌های ذهنی
فرم کوتاهی از تست که حافظه و مهارت تفکر را ارزیابی می‌کند، می‌تواند در کمتر از ۱۰ دقیقه در مطب پزشک انجام شود. به‌طور کلی، این روش در تشخیص زوال عقل لویی از بیماری آلزایمر مفید نیست، اما می‌تواند تعیین کند که آیا اختلال شناختی وجود دارد یا خیر.
آزمایش خون
آزمایش خون می‌تواند مشکلات فیزیکی را که می‌توانند بر عملکرد مغز تاثیر بگذارند (مانند کمبود ویتامین B-12 یا کم‌کاری غده‌ی تیرویید) را شناسایی کند.
اسکن مغز
پزشک برای شناسایی سکته مغزی، خونریزی و تومور، ام‌آر‌آی یا سی‌تی اسکن را تجویز می‌کند. در حالی که زوال عقل بر اساس تاریخچه‌ی پزشکی و معاینه‌ی فیزیکی تشخیص داده می‌شود، ویژگی‌های خاصی در آزمایش‌های تصویربرداری می‌تواند انواع مختلفی از زوال عقل مانند آلزایمر یا زوال عقل لویی را نشان دهد.
بیشتر بخوانید: ۴ نشانه بیماری آلزایمر | آیا درمانی برای آلزایمر وجود دارد؟
آیا زوال عقل لویی درمان می‌شود؟
هیچ درمانی برای زوال عقل لویی وجود ندارد، اما بسیاری از نشانهها را می‌توان با درمان‌های هدفمند کنترل نمود.
مهم‌ترین داروها
- مهارکننده‌های کولین استراز: داروهای بیماری آلزایمر، مانند ریواستیگمین و دونپزیل با افزایش سطوح پیام‌رسان‌های شیمیایی در مغز (انتقال‌دهنده‌های عصبی) که برای حافظه، فکر و قضاوت مهم هستند، کمک می‌کنند. این می‌تواند به بهبود هوشیاری و شناخت کمک کند و ممکن است توهمات را کاهش دهد. عوارض جانبی احتمالی شامل ناراحتی‌های گوارشی، گرفتگی عضلات و تکرر ادرار است. همچنین می‌تواند باعص ایجاد آریتمی‌های قلبی شود.
- داروهای بیماری پارکینسون: این داروها، مانند کاربیدوپا-لوودوپا، می‌توانند به کاهش نشانه‌های پارکینسون (مانند عضلات سفت) کمک کنند، اما می‌توانند گیجی، توهم و هذیان را افزایش دهند.
پزشک ممکن است داروهایی را برای درمان سایر نشانه‌های مرتبط با زوال عقل لویی، مانند مشکلات خواب یا حرکت تجویز کند. بعضی از داروها می‌توانند حافظه را بهتر کنند.
سعی کنید از داروهای خواب بدون نسخه حاوی دیفن هیدرامین و داروهایی که برای درمان فوریت‌های ادراری (مانند اکسی بوتینین) استفاده می‌شوند، خودداری کنید.
همچنین مصرف آرام بخش‌ها و قرص‌های خواب را محدود کنید.
بیشتر بخوانید: آلزایمر؛ ۱۵ نکته درمورد رفتار با بیماران+ تجربه های مراقبان
- درمان‌های غیر دارویی
از آنجایی که داروهای ضد روان پریشی می‌توانند نشانه‌های زوال عقل لویی را بدتر کنند، ابتدا روش‌های غیردارویی را امتحان کنید، این روش‌ها عبارتند از:
- تحمل رفتار: بعضی از افراد مبتلا به زوال عقل لویی، از این توهم ناراحت نیستند. در این موارد، عوارض جانبی دارو بدتر از خود توهم می‌باشد و بهتر است استفاده نشود.
- اصلاح محیط: کاهش شلوغی و سر و صدا می‌تواند عملکرد فرد مبتلا به زوال عقل را آسان تر کند. پاسخ‌های مراقبین گاهی رفتار را بدتر می‌کند. از تصحیح و سوال کردن از فرد مبتلا به زوال عقل خودداری کنید.
- ایجاد برنامه‌های روزمره و ساده کردن وظایف: وظایف را به مراحل ساده‌تر تقسیم کنید و روی موفقیت‌ها تمرکز کنید نه شکست‌ها.
با دنبال کردن ما در فضای مجازی ( کانال تلگرام، کانال ایتا) می توانید از آخرین تخفیف‌ها و رویدادهای مهم باخبر باشید.
هم چنین بخوانید: کاردرمانی در منزل قزوین
نتیجه‌گیری:
زوال عقل با اجسام لویی یک بیماری پیچیده است که نیازمند توجه و مراقبت‌های مداوم است. اگرچه هنوز درمان دقیق برای این بیماری وجود ندارد، اما با مدیریت مناسب می‌توان کیفیت زندگی افراد مبتلا به آن را بهبود بخشید و از پیشرفت آن کاست.
