طبق یک مطالعه‌ی جدید خردسالانی که ارتباط نزدیکی با خانواده‌ی خود دارند و با ملاحظه و تحت دلسوزی والدین پرورش می‌یابند، به مشکل سلامت روان کمتری در آینده برمی‌خورند؛ و برعکس کودکانی که در محیط پرتنش بزرگ شده‌‌اند، در سطح هوش و تفکر با دسته‌ی اول تفاوت دارند.
به گزارش نیتروطب از Health Day در یک مطالعه بر روی بیش از ده هزار و هفت‌صد کودک در سنین ۵، ۷، ۱۱، ۱۴ و ۱۷ ساله از راه پرسش‌نامه به بررسی نشانه‌های افسردگی، اضطراب، اختلال سلوک، انضباط پرداختند و در نتیجه‌ی آن دریافتند: هر چه بچه‌ها در سن ۳ سالگی در ارتباط قوی‌تری با والدین خود داشته‌باشند، اجتماعی‌تر، مهربان‌تر و سخاوت‌مندتر خواهندبود. ارتباط خانوادگی قوی باعث می‌شود، کودک در آینده در مقابل بحران‌های زندگی تاب می‌آورد و کمتر به مشکل سلامت روان برمی‌خورد.
محقق اصلی این مطالعه ایوانیس کاتسانتونیس در ادامه گفت: « رفتارهای اجتماعی مثبت در طول زمان و با مداخله‌های مداوم در کودکان ایجاد می‌شوند، در محیط‌های پر استرس فرصت ایجاد رابطه و مداخله‌ی اخلاقی ایجاد نمی‌شود. در این مورد تنها خانواده موثر نیستند؛ مدرسه نیز با تلاش‌های آموزش مدت‌دار می‌تواند در این زمینه تاثیر بگذارد.»
جسیکا استرن روانشانس فعال در دانشگاه ویرجینیا در رابطه با این پژوهش و نتیجه‌ی آن گفت: « این مطالعه درک جدیدی از نیازهای کودکان در درازمدت و تاثیر خانواده بر سلامت روان آنان نشان می‌دهد؛ در زمینه‌ی پیشگیری نیز قوی‌ترین مدرک از تاثیر خانواده در شکل‌گیری شخصیت یک فرد است. این مطالعه در اروپا انجام شده، ولی شواهد در آمریکا نیز همین را تایید می‌کند. پژوهش‌های بیشتر نیز از چگونگی این تاثیر پرده برمی‌دارند.
کودکان از مراقبان و نزدیکان خود الگوبرداری می‌کنند و در آینده نیز رفتارهای آنان را تکرار می‌کنند؛ محققان به جای استفاده از انضباط اجباری در محیط‌های مختلف، ارتباط مهرباب=نانه و همدلانه را پیشنهاد می‌کنند
