شهروندان سیستان در پیگیری درخواست تامین حقابه‌ی ایران از رودخانه‌ی مرزی «هیرمند» از سوی افغانستان و به‌منظور توجه دادن به ضرورت تقویت دیپلماسی در این زمینه، این‌بار در میدان «یعقوب لیث» زابل تجمع کردند.
سیستان در جست و جوی حقابه از رودخانه‌ی مرزی «هیرمند»
به گزارش نیتروطب به نقل از روزنامه پیام ما، پس از برگزاری این برنامه‌ی مردمی در روز دوشنبه، کمپین مطالبه‌ی حقابه‌ی سیستان و انجمن حامیان توسعه‌ی سیستان، با انتشار یک بیانیه درخواست‌های خود را اعلام کردند. در این بیانیه آمده: «با توجه به گذشت بیش از دو ماه از این مواضع انقلابی متاسفانه کوچک‌ترین تغییری در وضع حاد سیستان اتفاق نیفتاده‌است. بار دیگر در این مکان جمع شده‌ایم و یک‌صدا درخواست به‌حق خود را که برآمده از وضع فوق بحرانی منطقه است و عدم حل آنها در کوتاه‌ترین زمان ممکن به حیات سیستان پایان می‌دهد، در بندهای ذیل اعلام می‌داریم.»
بندهای عنوان‌شده در این بیانیه به این قرار است:«فراهم بودن شرایط محیط زیستی برای امکان زندگی یک انسان امری لازم و حیاتی است. در بسیاری از موارد به‌جای اصلاح اشکال فرصت‌ها ریشه‌کن شده‌است و با حذف گردش‌های مالی منطقه نتیجه‌ای جز گسترش فقر و آسیب‌های اجتماعی برای مردم نداشته است.
متاسفانه طوفان‌های منطقه که با ریزگردهای کشنده و دمای بالای ۵۰ درجه همراه است، امکان حیات را برای مردم غیرممکن ساخته و توان مدیریت آن، دیگر از توان منطقه و استان خارج شده‌است و برای حل آن باید یک بسیج عمومی پیشتیبانی در سطح ملی صورت بگیرد. تقسیم استان پهناور سیستان‌وبلوچستان ضرورتی انکارناپذیر به نظر می‌رسد، لذا جهت مدیریت بهتر منابع و توسعه‌ی تنگه‌ی احد ایران درخواست استان شدن سیستان را داریم. بیش از دوماه از اخطار رییس‌جمهوری به حکومت افغانستان می‌گذرد.
با توجه به مطالبه‌ی مردم و کارشناسان منطقه در مورد اصلاح سازه‌ی کذایی کمال‌خان که یک دسیسه‌ی بشری بر علیه مردم سیستان و حتا ساکنان کشور همسایه در منطقه‌بی نیمروز افغانستان صورت گرفته‌است، هیچ‌گونه اقدامی انجام نشده‌است. درصورت عدم اصلاح این سازه و تکرار انحراف آب از بستر اصلی رودخانه‌ی هیرمند و تالاب بین‌المللی هامون که مصداق بارز نقض قوانین بین‌المللی و محیط زیستی است، ضرورت دارد برای حفظ منافع دو ملت ایران و افغانستان در رابطه با طالبان تجدیدنظر شود.»
در بخش دیگری از این بیانیه آمده است: «عدم وجود شرایط لازم محیط زیستی سال‌هاست معیشت مردم را دچار مخاطره‌های عمیقی نموده‌است و ضربه‌های سنگینی به مردمان دارالولایه وارد کرده‌است. بنابراین حل مشکل در این شرایط بحرانی نیازمند اقدام اساسی و تصمیم مقتضی مانند جبران خسارت‌های نکشت، بخشودگی مالیاتی و بخشودگی اصل و سود تسهیلات کشاورزی و دامداری و مواردی از این دست است. استفاده‌ی بهینه از فرصت بی‌بدیل مرز به‌طوری‌که درآمد آن به‌طور مستقیم بر معیشت و سفره‌ی مرزنشینان اثر خود را بگذارد.
متاسفانه در نسخه‌های پیچیده‌شده مانند طرح رزاق در این سال‌ها همواره اشخاص محدود و معلوم ثروتمندتر و خیل عظیم مردم فقیرتر شده‌اند. در بسیاری از موارد به‌جای اصلاح اشکالات فرصت‌ها ریشه‌کن شده‌است و با حذف گردش‌های مالی منطقه نتیجه‌ای جز گسترش فقر و و آسیب‌های اجتماعی برای مردم نداشته‌است. تعیین تکلیف منطقه‌ی آزاد تجاری سیستان که مسکوت ماندن و اجرایی نشدن آن یک ابهام بزرگ است.
مردم سیستان منطقه‌ی آزاد سیستان را یک امر حیاتی برای منطقه می‌دانند و این فرصت‌سوزی یک بی‌تدبیری غیر قابل توجیه است. با توجه به وجود ظرفیت‌های غنی از کارشناسان هیات‌های علمی دانشگاه و دلسوزان با تجربه در انجمن‌های مردم‌نهاد و عدم وجود تعارض منافع این افراد با حل مشکل سیستان، درخواست برقراری ارتباط و دریافت راهکارهای عملی آنها را داریم.
درخواست تشکیل شورای‌عالی مدیریت بحران در سیستان به ریاست شخص رییس‌جمهوری و تعیین تکلیف مطالبه‌ی به‌حق مطرح‌شده در کوتاه‌ترین زمان ممکن را داریم. درصورت عدم توجه به درخواست‌های واضح و روشن مردم مسوولیت نابودی تنگه‌ی احد ایران بر عهده‌ی دولت سیزدهم است و در تاریخ سیستان و ایران ثبت خواهد شد.»
